Sandacz
Ciało sandacza ma kształt wrzecionowaty, jest nieco ścieśnione w płaszczyznach bocznych i wygrzbiecone w partii przedniej. Linia boczna jest bardzo wyraźna od pokrywy skrzelowej aż do płetwy ogonowej. Całe ciało, łącznie z pokrywami skrzelowymi jest pokryte drobnymi, ostrymi łuskami, mocno osadzonymi w skórze i zachodzącymi dachówkowato na siebie. Występują dwie płetwy grzbietowe, które mogą stykać się ze sobą lub też może być między nimi niewielki odstęp. Pierwsza z nich jest rozpostarta wyłącznie na promieniach twardych. Płetwa ogonowa jest lekko, chorągiewkowato wycięta. Płetwy brzuszne są przesunięte ku przodowi ciała i leża pod piersiowymi. Głowa sandacza jest niewielka i ma kształt stożkowaty. Paszcza, ustawiona poziomo, uzbrojona w liczne drobne i większe ostre zęby. Sandacz może dorastać nawet do długości ponad 1 m i osiągać ciężar do 10 - 12 kg. U nas wyławiane sandacze mają przeciętną długość 50 - 80 cm i ciężar 1 - 3 kg. w zlewiskach Morza Czarnego, Kaspijskiego, Aralskiego i Azowskiego.
Jest to ryba drapieżna, żywiąca się drobnymi rybkami, jak np. świnką, jazgarzem i ukleją oraz małym okoniem. Tarło sandacza trwa od maja do czerwca. Samica składa wtedy od 200 000 do 900 000 jaj na płyciznach o piaszczystym lub żwirowatym dnie. Dorosłe ryby strzegą rozwijających się jaj przed niszczeniem przez inne ryby drapieżne. Sandacz występuje w słodkich wodach śródlądowych oraz w słonawych zalewach przymorskich zlewiska Morza Bałtyckiego, Czarnego, Kaspijskiego i Azowskiego. Zachodnią granicę jego występowania stanowi rzeka Łaba. U nas ryba ta zasiedla środkowe i dolne brzegi rzek, słonawe zatoki i zalewy przymorskie oraz jeziora położone na północy kraju. Sandacze są także hodowane w stawach sztucznych.
Mięso sandacza jest bardzo smaczne i uchodzi za przysmak. Znaczenie gospodarcze tego gatunku, zwłaszcza w rybactwie śródlądowym, jest bardzo duże. Wymiar ochronny dla sandacza wynosi 45 cm.
|