|
Nick:Maldini
Dodano:2004-01-27 12:54:06
Wpis:Na Wołoskiej zszedł Małachowski...Komu składać kondolencje;prawicy czy lewicy???
|
|
|
|
|
|
|
|
Nick:Maldini
Dodano:2004-01-26 23:24:03
Wpis:Lis to gorszy wał niż Libertynizm...
|
|
|
|
Nick:Kwach
Dodano:2004-01-26 22:58:19
Wpis:wreszcie go na ziemie sprowadzili...
|
|
|
|
Nick:On
Dodano:2004-01-26 22:42:51
Wpis:A Wy co na temat odsunięcia Lisa od Faktów, w swietle ostatnich wydarzeń, sądzicie?
|
|
|
|
Nick:Maldini
Dodano:2004-01-23 20:34:29
Wpis:Hmm...no to spoks...
|
|
|
Nick:On
Dodano:2004-01-23 19:45:05
Wpis:Porozumienie pomiędzy Klubem Parlamentarnym Polskiego Stronnictwa Ludowego a Kołem Poselskim Polskiego Bloku Ludowego.
--------------------------------------------------------------------------------
Mając na uwadze dobro Rzeczypospolitej Polskiej i skuteczną realizację programów naprawy Państwa Polskiego wypracowanych i uzgodnionych wzajemnie, postanawiamy utworzyć wspólny Klub Parlamentarny PSL, PBL w skład, którego wchodzą wszyscy posłowie i senatorowie Klubu Parlamentarnego PSL i Koła Poselskiego PBL.
Głównymi celami nowego Klubu są:
- obrona interesów ludzi żyjących z pracy, zarówno pracobiorców jak i pracodawców;
- wprowadzenie pod obrady Sejmu i Senatu projektów ustaw na rzecz tworzenia i obrony miejsc pracy oraz przeciwdziałania bezrobociu;
- zdecydowane przeciwstawienie się dalszemu ograniczaniu polityki społecznej państwa na rzecz transferów pieniężnych do wielkich korporacji bankowo – finansowych;
- obrona praw obywateli do bezpłatnej nauki i ochrony zdrowia;
- dążenie do wzmocnienia solidaryzmu w zakresie obciążeń podatkowych;
- zahamowanie degradacji polskiego rolnictwa i polskiej wsi oraz pilotowanie prac instytucji odpowiedzialnych za przygotowanie tego obszaru do integracji z UE,
- dążenie do wypracowania ponad podziałami politycznymi w Polsce, Polskiej Polityki w zintegrowanej Europie,
- wspólna realizacja innych celów i założeń programowych PSL i PBL.
Nowy Klub Parlamentarny organizacyjnie funkcjonuje w oparciu o Regulamin wspólnie przyjęty. Poszerza się skład Prezydium Klubu o jednego Wiceprzewodniczącego wybranego w głosowaniu tajnym.
Decyzja o utworzeniu wspólnego Klubu Parlamentarnego PSL, PBL wymaga zatwierdzenia niniejszego porozumienia przez organy statutowe partii.
Warszawa, dnia 23 stycznia 2004 r.
|
|
|
|
Nick:On
Dodano:2004-01-22 20:17:30
Wpis:Prawda.... masz racje! Ale należy mu się uznanie... Wielkim działaczem na rzecz Polski był!!! Czy w tych czasach potrafimy chociaż w ułamku mu dorównać???
|
|
|
|
Nick:Maldini
Dodano:2004-01-22 16:53:08
Wpis:Podoba mi się ta notka o Witosie,krótka i sensowna.Ktoś napisał,że z encyklopedii...hmm, a z encyklopedii to ta osoba chyba bierzesz pytania na debaty...Natomiast jeżeli chodzi o Witosa, to niewątpliwie Człowiek-Legenda polskiego rucgu ludowego,jednakże przykład powinniśmy brać nie z Niego lecz np.z Mikołajczyka,Rataja,Lewakowskiego,Mierzwy,Buczka itp.działaczy,którzy nie bali się wizji PSL-u ogólnonarodowego;PSL-u zaangażowanego w sprawy całego kraju a nie tylko jednej grupy społecznej.
|
|
|
|
Nick:Życzliwy
Dodano:2004-01-22 15:51:44
Wpis:może zamiast tych spadających śnieżynek - spadające głowy czołowych działaczy...
|
|
|
Nick:on
Dodano:2004-01-21 22:04:15
Wpis:130. rocznica urodzin Wincentego Witosa
--------------------------------------------------------------------------------
Wincenty Witos (1874-1945) był niekwestionowanym przywódcą polskich chłopów, zajmującym czołowe miejsce wśród najwybitniejszych działaczy ludowych. Ojciec Święty Jan Paweł II nazwał go „wielkim przywódcą polskiego ludu i mężem stanu”. Był jedną z najbardziej niezwykłych postaci polskiej sceny politycznej w skali całego mijającego stulecia i trzykrotnym premierem rządów II RP. Był wielkim wychowawcą chłopów. Walczył o równouprawnienie warstwy chłopskiej, jej emancypację społeczno-polityczną i upodmiotowienie obywatelskie mieszkańców wsi.
Witos jako człowiek i polityk dbał o zgodność słów i czynów. Od siebie wymagał więcej niż od innych. Był człowiekiem walki i czynu, chłopem - patriotą, politykiem kompromisu. Wiedział, że dobra polityka to sztuka realizacji tego - co możliwe. Był skłonny do ugody w każdej sytuacji, gdy uznał, że z punktu widzenia narodu, państwa i chłopów porozumienie będzie korzystniejsze niż walka. Ale miał także swoje zasady – niezmiennie sprzeciwiał się ugodzie jednostronnej.
W programie i działaniu Wincentego Witosa zawsze na pierwszym miejscy było państwo polskie, jego granice i ład w nim – „dobrze rozumiany interes państwowy”, a następnie interes chłopów. Polska i chłopi, a nie chłopi i Polska. Stale powtarzał, że najważniejszą zasadą polityki ludowej jest „utrzymanie niepodległości państwa i jego potęgi”.
Jako premier koalicyjnego Rządu Obrony Narodowej swą Odezwą do włościan najlepiej potrafił skłonić do wyrzeczeń i ofiar chłopów, stanowiących rdzeń narodu i polskiej armii w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Po zwycięstwie Witos stał się symbolem „czynu chłopskiego”. Jego gabinet miał znaczne osiągnięcia w przeprowadzeniu plebiscytu na Śląsku, uchwaleniu konstytucji w marcu 1921 r. oraz doprowadzeniu do podpisania w Rydze 18 marca 1921 r. traktatu pokojowego z Rosją. Drugi raz stał na czele rządu RP od 28 maja do 15 grudnia 1923 r. Po raz trzeci funkcję premiera pełnił zaledwie 5 dni w czasie burzliwych wydarzeń majowych w roku 1926.
Witos umiał przegrywać z godnością. Po 1926 r. Witos i jego stronnictwo PSL „Piast”, któremu prezesował nieprzerwanie od odzyskania niepodległości aż do zjednoczenia ruchu ludowego w 1931 r. - godzili się na różne kompromisy z myślą o tym, by rząd mógł funkcjonować opierając się na parlamencie. W myśl tych zasad podjął współpracę z wszystkimi polskimi stronnictwami parlamentarnymi. W roku 1929 był jednym z inicjatorów, a następnie przywódców parlamentarnej opozycji antysanacyjnej, tzw. Centrolewu. Osadzony we wrześniu 1930 r. w twierdzy w Brześciu nad Bugiem razem z innymi przywódcami antysanacyjnej opozycji był następnie sądzony i skazany w tzw. procesie brzeskim przywódców Centrolewu. Przed uprawomocnieniem się wyroku udał się na emigrację do Czechosłowacji.
Witos zawsze przestrzegał, że w walce z dyktaturą nie może ucierpieć Polska - bo rząd to nie państwo. W artykułach pisanych na emigracji powtarzał: „Trzeba zrobić wszystko, aby masy chłopskie jak najsilniej z państwem związać”. Wobec coraz wyraźniejszej groźby hitlerowskiej agresji powrócił w marcu 1939 r. do Polski. W jego działalności myślą przewodnią było wówczas przygotowanie chłopów do trudnych zadań, jakie miały nastąpić wraz ze zbliżającym się zagrożeniem ze strony hitlerowskich Niemiec.
We wrześniu 1939 r. aresztowany przez Niemców - osadzony został w więzieniu w Jarosławiu, potem w przebywał w więzieniach w Rzeszowie, Krakowie, Berlinie i Zakopanem. Niemcy namawiali go do stworzenia kolaboracyjnego rządu polskiego. Zdecydowanie odmówił. Zwolniony w marcu 1941 r. do końca okupacji przebywał pod nadzorem gestapo w rodzinnych Wierzchosławicach.
Po II wojnie światowej jako prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego stał się symbolem nie tylko jedności chłopskiej, ale też swego rodzaju sztandarem, wokół którego łączyły się w oporze przeciwko narzuconej przemocą władzy i sowietyzacji Polski różne warstwy narodu.
21.01.2004 r.
|
|
|