Nick:mlddmffmek
Dodano:2006-06-03 16:04:43
Wpis:w tym udział, również ten, który ogląda, a przez to stwarza również zapotrzebowanie na takie filmy, czy zdjęcia jest winien. Sprawa jest dla mnie na tyle jasna, ze nie ma co jej tłumaczyć.
I nie ma co mówić, ze przyjdzie czas na zaakceptowanie i tego. NIE. To tak jakby mówić, ze kiedyś gwałty też nam przestaną przeszkadzać.
W przypadku homoseksualizmu sytuacja jest taka, ze dochodzi do zbliżeń między dwojgiem dorosłych ludzi, nie ma mowy o krzywdzeniu kogokolwiek. Mamy do czynienia z ludźmi, którzy chcą być ze sobą, a od społeczeństwa wymagają nawet nie akceptacji, ale tolerancji.
A pedofilia to krzywda. To gwałt na psychice ( i nie tylko) dziecka. Pewnie, ze nie zawsze. Może i bywają przypadki szczerej miłości między 12 latka i 50 latkiem, ale jeśli się zdarzają to nie mogą stanowić jakiegokolwiek usprawiedliwienia samych pedofilskich praktyk. Ja w każdym razie jako dziecko miałam do czynienia z pedofilem, na szczęście odległe. Ale mało brakło. Gdybym się mu nie wyrwała, nie wiem co by było. Nie umiałam wtedy nikomu o tym powiedzieć. To był sąsiad z działki obok. Za każdym raziem kiedy później przy mojej mamie chwalił mnie jaka jestem sliczna, czułam coś, czego nie da się wyrazić słowami. A przecież on tylko próbował, a ja od razu uciekłam. W zasadzie nawet mnie nie tknął, tylko mocno wystraszył. A jednak przechodzą mnie dreszcze do dziś, kiedy o tym myślę, nawet teraz w środku się trzęsę. Jak sobie pomyślę, co mogłoby się stać, gdybym się wtedy nie wyrwała, to czuję prawdziwe przerażenie.
Nie potrafię sobie wyobrazić nawet jak wpływa na dzieci fakt autentycznego wykorzystania seksualnego. Mogę tylko przypuszaczać, ze to rodzaj "morderstwa" ze szczególnum okrucieństwem (celowo używam mocnych słów), bo niszczy takim dzieciom życie. One już nigdy nie będą do końca normalne i będą przez to cierpieć. Bo będą miały utrudniony kontakt z ludmi, bo będą niskie poczucie własnej watości. Bo ich kontakty seksualne mogą być dla nich koszmarem.
To tyle. Trochę się rozpisałam, ale mam nadzieję, z e chociaż zrozumiale.
Ja tylko szybko odpowiem.
Na samym początku zaznaczyłam,ze nie wszystko jest czarne i białe. Tak jak zaznaczyłam, ze nie chodzi mi o to, ze rodzina homo jest lepsza niż hetero. Tak w jednych jak i w drugich mogą się patologie zdarzać. Nie nawołuję zatem, żeby rodziny homo traktować lepiej niż hetero. wręcz przeciwnie(!).
Mówię, zeby traktować je tak SAMO, tak samo sprawdzać, tak samo robić testy psychologiczne, sprawdzać atmosferę w rodzinie itd.
Jeszcze raz przytaczam przykład lesbijek, które niejednokrotnie żyją ze sobą i wychowują dzieci (z innych związków, lub z banku spermy - sic!) Czy ktoś robił badania jak to wpływa na te dzieci?
Pytanie czy jesli dziecko jest wychowywane przez samotną matkę i nie ma wzorca zachowania dot. życia w związku z inną osobą ma lepiej niż to, które obserwuje ciepło i miłość dwóch mamuś? Ja sądzę, ze lepiej widzieć miłość dwóch pań niż nie widzieć jej w ogóle.
Argumenty, które przytaczasz dotyczące tego jak dziecko czułoby się ze swoją heteroseksualnością w domu lesbijek/gejów, przyjmuję tylko częściowo. Bo to nie jest problem samej sytuacji, ale otoczenia, które będąc mocno nietolerancyjnym, wpłynie na dziecko tak, że będzie się źle czuło z tym, ze jest homo/hetero. Bo nie sądzę, zeby rodzice homoseksualni sadzali dziecko przy sobie i mówili "Jasiu, heteroseksualność jest be tylko my fajni jesteśmy"
Nie, raczej sądzę, ze ludzie Ci doświadczeni nietolerancją, nie chcąc fundować dziecku podobnych przykrości podkreślaliby, ze jego seksualność nie ma znaczenia, ze są ok jako homo jak i hetero. I wiesz co: dlatego m.in uważam, ze rodziny homo lepiej wychowają takie dziecko. Bo nie wpoją mu przekonania, ze seksualność dziecka ma wpływ na akceptację dziecka z ich strony.Problemem może być otoczenie i tylko ono. Mów co chesz, ale wszystkie problemy, które opisujesz są związane ze złym nastawieniem społeczeństwa do problemu i brakiem tolerancji.
|
