Nick:jkek
Dodano:2004-12-29 01:22:43
Wpis:I rozpłakał się Szafir , i powiedział : Jam jest produktem depresji cudzej , która powoduje , że można się schwycić każdej brzytwy.
Lecz gdy pojawi się nadzieja lub nawet nadzieja nadziei , a choćby ulotne widmo , nic nie obiecujący cień , miraż lepszego bytu jeno - porzucany jestem i przestaję być ważny.
Któż po mnie zapłacze? Czy ci , z którymi roniłem łzy razem , a przez których płaczę teraz sam?
Beato , Angeliko , nie mam do was żalu i nie będę nawet do was wołał "Jesteście?!".
Wyście wybrały drogę , która może was zawieść do Edenu albo z powrotem na rozstaje... Ja w tym jestem kulą u nogi.
I zawołał Szafir : Łucjo , patronko żeglarzy , która zsyłasz albatrosy i zakrzywiasz czasoprzestrzeń!
Wyświadcz mi tę łaskę i ześlij sztorm , by na wieki pogrzebał mnie w morskich falach.
I zamarł w modlitwie , a w jasności , która była potem , rozedrgały się przestwory niebios i zahuczały pioruny.
Ale śmierci nie przynosiły... byłaby bowiem wybawieniem.
|