to ja tez cos napisze
Zycie jest po to, zeby isc do nieba - prawda.
Mamy tutaj motyw wedrowki, a mi wedrowka kojarzy sie z droga krzyzowa. Przez nia Bóg przez Jezusa pokazał nam, że po cierpieniu jest niebo. Jezeli by tutaj cos zalezalo ode mnie, to napisalbym, ze zyje sie po to, aby isc do nieba przez cierpienie. A w dalszej refleksji dochodze do wniosku, ze rozowo w zyciu nie bedzie i jedyna nadzieja dla chrzescijanina jest smierc, ktora w koncu otworzy niebo. [Nie wiem wlasnie, dlaczego wielu wierzacych boi sie/nie chce mowic o smierci.. Dla mnie smierc jest kulminacyjnym punktem zycia, cos na co sie powinno czekac i dobrze przygotowac. Powinnismy sie wrecz z niej cieszyc!]
Jedno bym chcial jeszcze napisac: bardzo wazne jest, czy sie zostanie prezydentem, czy wykladowca na uniwerku, czy nikim. Obcowanie z Bogiem, oczywiscie, przede wszystkim, ale wszystko jest wazne i wszystko od Boga pochodzi!
pozdro
I ONŻ, 2002 
pa 
and 4 all